Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ TOM HARPER-Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ

Ποιος θα πληρώσει το τίμημα για την απόλυτη γνώση? Το νέο βιβλίο του Tom Harper, είναι γεμάτο μυστικά που πρέπει να μείνουν επτασφράγιστα αλλά και αλήθειες που για όποιον τις ανακαλύψει το τίμημα που θα πληρώσει είναι πολύ βαρύ. Θα αντέξει άραγε ο Τζόνα, ο οποίος πραγματοποιεί ένα ταξίδι στην Κάτω Ιταλία προκειμένου να εξιχνιάσει την υπόθεση της μυστηριώδους εξαφάνισης της γυναίκας του, να πληρώσει αυτό το τίμημα προκειμένου να βρει την γυναίκα του? Όσο ψάχνει τόσο ανακαλύπτει ότι η μυστηριώδης εξαφάνιση της Λίλι είναι σκοτεινή, μυστηριώδης και σπαρμένη με θανάσιμους κινδύνους.

Αθήνα 389π.χ
Ο Αθηναίος Πλάτωνας, δέκα χρόνια μετά την εκτέλεση του Σωκράτη, εγκαταλείπει την Αθήνα με προορισμό την Κάτω Ιταλία αναζητώντας το φίλο του Αγάθωνα, που έκανε το ίδιο ταξίδι πριν από αυτόν με σκοπό να αποκτήσει ένα πολύτιμο σύγγραμμα αδιευκρίνιστου περιεχομένου.  Ο Αθηναίος φιλόσοφος θα ακολουθήσει τα ίχνη του φίλου του, όμως σε κάθε βήμα του νιώθει πιο μακριά από την αλήθεια. ο Πλάτωνας καλείται κάθε φορά να ξετυλίξει το νήμα μιας αναζήτησης στα πιο χθόνια βάθη της γνώσης, προσπαθώντας να βρει τον Αγάθωνα.
«Δεν κατέγραψα ποτέ τις απαντήσεις στα σημαντικότερα μυστήρια, και ούτε σκοπεύω να το κάνω ποτέ»... Αυτή θα είναι η απάντησή του όταν επιστρέψει στην Αθήνα από το ταξίδι του στην Ιταλία... 
Τι κοινό έχουν το ταξίδι του Τζόνα και του φιλοσόφου Πλάτωνα και ποια είναι τα επτασφράγιστα μυστικά και τα μυστήρια με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι προκείμενου να σώσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα? Ποιος ή τι κρύβεται πίσω από τις δύο εξαφανίσεις? 

Διαβάστε αποσπάσματα από το βιβλίο:
«Υποθέτω ότι κοιτάζοντας την θάλασσα καθένας βλέπει μια αντανάκλαση των προσδοκιών του. Ένας έμπορος βλέπει κέρδος, ένας ναύαρχος δόξα, ένας ήρωας, περιπέτεια. Στα δικά μου μάτια ήταν ένα κατασκότεινο στόμα, ορθάνοιχτο και απύθμενο. Τα καράβια που στριμώχνονταν γύρω από την λεκάνη φάνταζαν σαν δόντια, κίτρινοι αφροί και απόβλητα κάλυπταν τους πάσσαλους σαν πύο. Το χειρότερο από όλα ήταν το ίδιο το νερό. Τα ύπουλα κύματα ανοίγονταν εμπρός μου ρουφώντας με μέσα στον εφιάλτη μου. Ένιωθα το έδαφος να ανασαλεύει κάτω από τα πόδια μου. Κόμποι ιδρώτα σχηματίστηκαν στο μέτωπο μου. Ο Γλαύκωνας με άρπαξε από το μπράτσο. «Είσαι άρρωστος?» Του έγνεψα καθησυχαστικά και απέστρεψα αποφασιστικά την προσοχή μου από την θάλασσα. Πίσω από την στοά πρόσεξα την σφηνοειδή σκεπή του ναού της Αφροδίτης. «Σκέφτομαι να πάω να προσευχηθώ στην Αφροδίτη πριν φύγω». Δεν με πίστεψε. «Δεν σου έφτασε η επίσκεψη στους Δελφούς κι εκείνο το κριάρι που θυσίασες στον Ποσειδώνα χθες?». Δεν το είχα ξεχάσει. Το ζώο που κατένευε καθώς ράντιζα με νερό το κεφάλι του, τη μουντή λάμψη του μαχαιριού του ιερέα, το αίμα που ξεχύθηκε στην γούρνα του βωμού και τα σπλάχνα που συστρέφονταν σαν κουβάρι από χέλια. «Ο ιερέας είπε ότι οι οιωνοί ήταν καλοί», μου θύμισε ο Γλαύκωνας. Το στόμα που συσπάστηκε καθώς άρθρωνε τις λέξεις. «Αν πιστεύεις το αντίθετο, ίσως θα έπρεπε να μείνεις». Δια κινδύνευσα άλλη μια ματιά προς το λιμάνι. Η ζοφερή αντανάκλαση είχε χαθεί. Το μόνο που είδα ήταν καράβια. Πάμε (σελ.14-15).

«Κάθισε στην όχθη με το laptop του. Το δάχτυλό του έτρεμε πάνω από το πληκτρολόγιο καθώς σχημάτιζε την λέξη στην οθόνη: «ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ». Γιατί πληθυντικός? Ήταν μια λέξη που για κάποιο άγνωστο λόγο ήρθε αυτόματα στο νου του, ένα είδος πολιτιστικής στενογραφίας. Ήταν λοιπόν τόσο συχνό φαινόμενο ώστε να έχει χαραχτεί τόσο βαθιά στο συνειδητό μας? Όπως αποδείχτηκε, ήταν αρκετά σύνηθες, ώστε η κυβέρνηση να του αφιερώνει ολόκληρο τμήμα του κόμβου της. Κατέληξε ότι έπρεπε να αναφέρει την υπόθεση στο Υπουργείο Εξωτερικών. Μπήκε στην αντίστοιχη σελίδα και ενώ άρχισε να σχηματίζει τον αριθμό που έδιναν, δίστασε τόση ώρα μπροστά από το τελευταίο ψηφίο, ώστε τελικά έπεσε η γραμμή. Σαν ερωτοχτυπημένος έφηβος που μαζεύει το κουράγιο του για να τηλεφωνήσει στο κορίτσι των ονείρων του. Ύστερα από λίγο κατάφερε να σχηματίσει ολόκληρο το νούμερο. Είπε στην τηλεφωνήτρια του κέντρου τι ήθελε και ύστερα από λίγο ακούστηκε στο τηλέφωνο μια νεανική φωνή. Ο Μάρτιν όπως του είπε πρόσφερε χιλιοπροβαρισμένη συμπαράσταση και  κράτησε το όνομα  της Λίλι, την περιγραφή της και την τοποθεσία που εθεάθη την τελευταία φορά» (σελ.100-101). 

Δείτε το στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα εδώ.

Μερικά από τα βιβλία του ίδιου συγγραφέα στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα: 






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου