Βιβλιοπωλείο Παντογνώστης: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΤΖΕΜΙΛ ΤΟΥΡΑΝ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟ "ΕΚΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΟΙΜΟΤΑΝ"

Δεν ήθελε πολλά ο Ντιβανέ. Νισάφι πια με τις έχθρες και με τις ιστορίες. Το γνώριζε πολύ καλά πως είναι Κούρδος, αλλά είχε αποφασίσει να ζήσει σαν Τούρκος. Ό,τι έγινε έγινε. Οι πρόγονοί του προσπάθησαν, αγωνίστηκαν, δεν τα κατάφεραν να πάρουν πίσω τα χώματά τους, τελείωσε. Είχε ένα χωραφάκι, πεντ’ έξι πρόβατα - λίγο βοσκός λίγο γεωργός, θα πορευόταν. Γι’ αυτό όταν ήρθε το χαρτί από τη στρατολογία χάρηκε. Δυο χρόνια φανταριλίκι και μετά καλός πολίτης – φτωχός αλλά καλός. Μόνο η μάνα του δεν ήθελε να τον αφήσει να υπηρετήσει στον τουρκικό στρατό και τον παρότρυνε να γίνει λυποτάκτης.

Ένα μήνα ήθελε να απολυθεί, όταν η Τουρκία για να τα καταφέρει να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ δήλωσε συμμετοχή στον Πόλεμο της Κορέας. Δεν είχε επιλογή ο Ντιβανέ, διατάχθηκε να πάει, αλλά δεν το έκανε και αγγαρεία. Άλλωστε ο χότζας είχε φροντίσει να τους εμψυχώσει: «Εκείνος που θα πεθάνει για την πατρίδα είναι σεχίτ/ήρωας εθνομάρτυρας, αλλά κι όποιος τραυματιστεί είναι ένας τιμημένος γκαζί».

Και είδε πράματα και θάματα. Μπήκε σε καράβι για πρώτη φορά στη ζωή του, είδε πλαστικά μαχαιροπίρουνα, ζεστό νερό να τρέχει από τις σωλήνες, οδοντίατρους να βγάζουν δόντι με μια κίνηση και χωρίς να κρατά κανείς τον ασθενή, μάγειρες να επιδίδονται σε ιεροτελεστίες πάνω από τα πιάτα, αλλά είδε και σκοτωμούς, μάτια σβησμένα, κορμιά ρακένδυτα, παιδιά ορφανεμένα, τη φρίκη και το θάνατο. Είδε ακόμα στρατόπεδα αιχμαλώτων, τιμωρίες, ρουφιανιές. Είδε όμως κι εκείνον, τον Γκερμό, που στέκονταν απέναντί του πάντα με το ίδιο βασανιστικό ερώτημα: «Με ποιους είσαι, για ποιους πολεμάς, τι θες εσύ Κούρδος στο πλευρό των Τούρκων;»

Όταν το βουνό γίνεται πεδιάδα χάνεται η ελπίδα ν’ ανέβεις στην κορυφή, αλλά μπορείς να σπείρεις.

Όταν ο πόλεμος τελείωσε δεν υπήρχε νικητής, αλλά όμως ήταν πολλοί οι ηττημένοι. Η επιστροφή στην Τουρκία κουβαλούσε κυρίως πένθος και μαυρισμένες ζωές, τα όνειρα είχαν μείνει εκεί, στην Κορέα, στη «δροσιά της αυγής».

Ο Ντιβανέ δεν θα γινόταν ποτέ βοσκός ούτε γεωργός, ούτε ακόμα και οδηγός ενός μεγάλου λεωφορείου, όπως γλυκο-ονειρευόταν μέσα στη μαυρίλα των μαχών. Ένας τυφλός ραψωδός-ζητιάνος, με το σαν ολόγιομο φεγγάρι μπεντρίρ του, θα περιπλανιόταν και θα μαρτυρούσε τα όσα έζησε, πιόνι αυτός στην πολιτικο-στρατιωτική σκακιέρα. Κυνηγημένος για τα μοιρολόγια του από την πατρίδα που υπηρέτησε.

Κι όταν καμιά φορά άκουγε στο ραδιόφωνο τη φωνή του φίλου του Γκερμό, που ερχόταν από την άλλη πλευρά του Αραράτ, από την Αρμενία, τότε φώναζε μ’ όλη του τη δύναμη: Δίκιο είχες φίλε μου, δίκιο είχες.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Ο πόλεμος αυτός δεν τους αφορούσε. Δεν ήταν για την πατρίδα τους, να πεις, ούτε καν για τη θρησκεία τους. Κι οι δυο όμως καμώνονταν πως ήξεραν γιατί πολεμούν στη "Δροσιά της Αυγής". Ο ένας πιάστηκε στη φάκα μιας ατελείωτης στρατιωτικής θητείας, ο άλλος, στρατιωτικός καριέρας. Έσμιξαν στην αιχμαλωσία, χάθηκαν στην ελευθερία. Πορεύτηκαν με όνειρα χαμένα, με ιδέες προδομένες. Ο Ντιβανέ και ο Γκερμό. Παράξενα ανταμώθηκαν οι δρόμοι τους, απολογιστικά εξομολογήθηκαν τις ζωές τους, γλυκόπικρα ζωντάνεψαν τις μνήμες τους. Ο Ντιβανέ ζούσε πια με τα μοιρολόγια, και μέσα απ’ αυτά αφηγούνταν τη ζωή του και την περιπέτεια πέντε χιλιάδων Τούρκων στα δύσβατα εδάφη της Κορέας, ώσπου του το απαγόρευσαν κι αυτό. Χρειάστηκαν περίπου είκοσι χρόνια για να ταξιδέψουν αυτά τα μοιρολόγια από τη μια πλευρά του Αραράτ στην άλλη, να συναντήσουν τον φίλο του Γκερμό και να σφραγίσουν επιτέλους μια επί χρόνια χιμαιρική συζήτηση.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Τζεμίλ Τουράν Μπαζιντί (Cemil Turan Bazidi). Είναι Κούρδος συγγραφέας και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου 1955 στον Κουρδιστάν της Τουρκίας, στην περιοχή Σερχάτ (Αραράτ). Είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος. Πήγε στην Άγκυρα και στην Κωνσταντινούπολη για ανώτατες σπουδές.

Στο πανεπιστήμιο εντάχθηκε στο Κουρδικό Κίνημα. Στις δύο χούντες της Τουρκίας το 1971 και το 1980 , κυνηγήθηκε για την δράση του, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και το 1984 δραπέτευσε. Ήρθε στην Ελλάδα και ζήτησε πολιτικό άσυλο.

Αργότερα απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα. Πρόκειται για τον πρώτο Κούρδο συγγραφέα που γράφει απ’ ευθείας στην ελληνική γλώσσα. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Γ.Γ.Ενημέρωσης και Γ.Γ.Επικοινωνίας (Υπουργείο Τύπου). Άρθρα και αναλύσεις του δημοσιεύτηκαν στον ελληνικό και στον κουρδικό τύπο. Συνεργάστηκε με τις ελληνικές εφημερίδες «Καθημερινή», «Αυγή», «Ελευθεροτυπία», «Ελεύθερο Βήμα» και «Εξουσία». Αρθρογραφία του υπάρχει στα περιοδικά «Lobby» και «Σαμιζάντ».

Ο ίδιος λέει για τη ζωή του:

"Η δεκαετία του ‘50 δεν φορούσε τα καλά της για να με υποδεχθεί. Και γιατί να κάνει εξαίρεση σε μένα; Ένα ακόμη παιδί γεννιόταν στο Κουρδιστάν της Τουρκίας, σ’ έναν τόπο υποδουλωμένο που τον ρήμαζαν οι κατακτητές. Πάντως το σίγουρο είναι ότι το πρώτο μου κλάμα δεν είχε να κάνει με την απαράδεκτη συμπεριφορά της δεκαετίας, αλλά με τον πόνο της πρώτης ανάσας, απλά…

Είχα όμως και την τύχη με το μέρος μου, γιατί γεννήθηκα από αυτούς τους γονείς σε αυτή την οικογένεια, κι από μικρός έμαθα για πανανθρώπινες αξίες όπως η ελευθερία, τα δικαιώματα των ανθρώπων και των λαών. "

Επαγγελματική σταδιοδρομία

Συνεργάτης-ανταποκριτής εντύπων: Özğürlük Yolu 1975, Roja Welat, Azadi, Denge Azadi, Denge Komkar 1984, Deng, Ronahi 1996. Διάφορα άρθρα και συνεντεύξεις στον ελληνικό Τύπο.

Κοινωνική συνδικαλιστική δραστηριότητα

Μέλος Ένωσης Συντακτών Περιοδικού & Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ), μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (IFJ), της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (EFJ) και της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου (ΕΑΞΤ) και του Συνδικάτου Δημοσιογράφων του Κουρδιστάν (KJS). Εκπρόσωπος Σοσιαλιστικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡSK) 1984-1996. Μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας και της Διεθνούς Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Κουρδιστάν.

Τα βιβλία του

«Το ματωμένο χιονολούλουδο» (Εκδόσεις Καστανιώτη - 2001)

«Τα μάτια του λύκου» (Εκδόσεις Καστανιώτη - 2003)

« Η νύχτα που έβλεπε τη μέρα» (Eκδόσεις Καστανιώτη - 2006)

«Τα παιδιά του Αραράτ» (εκδόσεις Καστανιώτη- 2008)

«Εκεί ο θεός κοιμόταν» « Εκεί ο Θεός κοιμόταν » NOVELBOOKS ( 2013 )

Φωτογραφικό υλικό

Κυριακή 29 Μαίου 2009. Εκδήλωση από την Ένωση Συγγραφέων Κουρδιστάν, προς τιμήν του συγγραφέα Τζεμίλ Τουράν με την ευκαιρία της μετάφρασης του βιβλίου ‘Το Ματωμένο Χιονολούλουδο’ στην Κουρδική γλώσσα.

6. Μαρτίου 2009. Ο Τζεμίλ Τουράν και αρκετοί συνάδελφοί του βραβεύτηκαν από την Ένωση Ακολούθων Τύπου και τον Σύλλογο Προσωπικού του Υπουργείου Τύπου & Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης για την καλλιτεχνική τους προσφορά.

Ο Δήμαρχος Ιλίου, κ. Νίκος Ζενέτος με τον Κούρδο αγωνιστή - συγγραφέα, κ.Τζεμίλ Τουράν.

Ο κούρδος δημοσιογράφος Τζεμίλ Τουράν στην παρουσίαση του τέταρτου βιβλίου που εξέδωσε στα ελληνικά, «Τα παιδιά του Αραράτ».

Ο Σεφίν Ντιζεΐ δίνει συνένετυξη στον Τζεμίλ Τουράν. Ο Σεφίν Ντιζεΐ είναι υπεύθυνος των Διεθνών Σχέσεων του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν στο Ιράκ.